Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn blog de laatste weken wat heb verwaarloosd. Opnieuw gaan werken, huishouden en de kindjes zorgen er toch voor dat ik bepaalde zaken opzijschuif. Ik had net twee weken verlof, maar heb eigenlijk maar één week echt niet gewerkt en dan moest ik natuurlijk de examens beginnen maken. Een klusje die toch niet zo snel geklaard bleek te zijn. Net zoals bij een les, moet je toch wel met heel veel zaken rekening houden.
Nu jah, met veel bezig zijn heeft mijn gedachten ook genoeg weggehouden met wat ik vandaag te weten zal komen. Niet dat ik er echt ganse nachten van wakker lig, maar sinds het eerste bezoek bij de professor zit het toch wel in lijn achterhoofd; ben ik drager van het kankergen of niet? Ik heb vannacht best goed geslapen, gisterenavond had ik het wat lastiger, kweet niet kwas precies wat emotioneel (al heeft manlief daar niks van gemerkt). Ook al heb ik het gen, ik weet 't, ik ben niet ziek, maar toch... Dan volgt een operatie (en met lijn werksituatie, wanneer kan ik dit plannen? Maar ja, nog niet aan denken, mss moet er helemaal niets gepland worden). La Madre was ook niet ziek en kijk zij mag het ook nog eens allemaal ondergaan, preventief weliswaar, maar er zijn leukere dingen in het leven - en dit is nog zacht uitgedrukt. Over een halfuurtje weet ik het verdikt, wordt het champagne of worden het tranen?
