't Leven gaat heel rustig z'n gangetje. Ik geniet (eindelijk) van het thuis zijn en van mijn gezinnetje. 'k had dit al veel eerder moeten doen. Huisje aan de kant doen, lekker eten maken, wat naaien ('k moet dringend eens een paar foto's posten), en gewoon dingen doen waar ik anders de tijd niet voor vind. Zo heb ik eindelijk de kleerkast eens goed uitgemest, want ik ben op dat vlak nogal een hoarder. En daarmee bedoel ik gewoon dat ik moeilijk dingen kan wegdoen, ik denk altijd dat het nog ooit eens van pas zal komen, maar ooit is eigenlijk nooit. Ik heb dan ook deze keer gewoon alles in een zak gestoken en breng het morgen weg. Ik moet eerlijk zeggen, de kast ziet er veel beter uit. Maar ik ben nog niet klaar met mijn missie, want ervzijn nog wel plekken in het huis die nodig een opruimbeurt verdienen.
En zoonlief voelt mee met mama, want de laatste week is hij echt wel een zelfstandig slapertje geworden. Hij heeft ons wel nog af en toe eens nodig, maar hij kan ook al een beetje op zichzelf liggen en zich bezig houden (of slapen) en dat was vroeger echt geen optie. Het geeft je direct wat meer ademruimte en dat doet echt deugd. Hij wordt al zo groot, ik kan het bijna niet geloven, maar hij is al 2 maand geweest. Wat vliegt de tijd, en zeker bij een tweede. Ik besef dat ik echt gewoon de tijd moet nemen om te genieten van de momentjes met mijn kindjes because time really flies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten