Het leven gaat op 't gemak zijn gangetje. De dagen vliegen eigenlijk voorbij, maar heel veel doe ik eigenlijk niet. Ik voel me weer echt mama: ik ruik de ganse dag naar melk en spuug (en moet dus af en toe van garderobe switchen) en het voelt heerlijk. Wat een klein wezentje eigenlijk met je kan doen is ongelooflijk. Nu hij stelt ook wel vaak het geduld van de mama en de papa op de proef, want hij heeft nog niet echt een ritme gevonden en slaapt ook niet zo goed. Dat maakt het er voor ons niet echt gemakkelijk op, want je snakt toch naar enkele rustige momentjes.
Bovendien loopt er nog een ander wezentje rond die ook de nodige aandacht opeist en dat maakt het net dat tikkeltje zwaarder. Bij je eerste kindje slaap je gewoon wanneer de baby slaapt, maar nu is dit geen optie. 's Morgens moet je gewoon je bed uit. Nu moet ik eerlijk zeggen grote zus is echt wel flink, ze is supertrots op haar kleine broer en van jaloerse momentjes is er weinig sprake. Ze eist natuurlijk ook haar deel van de aandacht op, maar dit is toch heel normaal.
Gisteren was het dan eindelijk het grote moment voor zus, ze was er al maanden naar aan het uitkijken: haar verjaardag! Sinds ze naar school gaat, is het begrip verjaardag iets waar ze heel erg naar verlangde. Gisteren was het dan eindelijk zo ver, haar eerste verjaardag waarvan ze echt beseft dat het haar dag is. En wat was ze enthousiast! Ze straalde de ganse dag. Ook voor mij was het een speciale dag want plots sta je even stil bij het mama zijn en besef je dat die kleine meid al drie jaar in je leven is. Ze heeft je een heel andere kant van het leven laten zien, een mooie kant die ik voor geen geld van de wereld zou willen ruilen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten