Oh neen... Ramp...mijn allerlaatste dag van mijn officiële zwangershapsverlof. Ik heb nog helemaal geen zin om mijn kleine lieve schat (en mijn grotere schatten) alleen te laten, zeker omdat ik nog steeds borstvoeding geef en ik daar graag nog even mee wil doorgaan. En voor mij is borstvoeding echt wel BORSTvoeding, ik geniet enorm van het moment met min zoontje. Misschien is dat ook omdat ik weet dat het na deze periode echt wel een afgesloten hoofdstuk is.
Ik heb 't eigenlijk behoorlijk naar mijn zin, want ik heb nu eindelijk tijd om me met vanalles en nog wat bezig te houden. Mijn kleine man z'n kamer begint eindelijk vorm te krijgen, receptjes uitproberen, ik heb al heel wat naaiwerk verricht (foto's volgen zo snel mogelijk) en ik heb tijd om te schrijven.
Ik moet natuurlijk nog niet echt gaan werken morgen want Juuujj ik ben leerkracht en na 7 jaar in het onderwijs heb ik nog steeds geen eigen plekje veroverd (en heb ik vorig schooljaar ontdekt dat ik ook nog helemaal nergens sta, want ohhh :-) wat zit dat onderwijssysteem toch fantastisch in elkaar). Nu ja het geeft mij wel de mogelijkheid om nog iets langer te laten genieten, maar dit heeft natuurlijk wel een prijskaartje (lees: inkomsten worden gehalveerd als ik werkloos ben). En dan kan ik niet echt van genieten spreken want ondanks dat ik niks liever zou willen dan gewoon thuisblijven, het wringt...gewoon ja omdat ik toch wel van een comfortabel leventje houd en dat ik vooral mijn allergrootste hobby reizen niet graag zou willen opgeven. Dus jah, wat er komt dat weet ik nog niet, dat het weer spannend wordt des te meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten