Ik kan het echt niet helpen, maar ik ben een lijstjes-mens. Je kent dat wel van die to do-lijstjes, wel ik maak er tientallen. Nog raar dat ik geen to do-lijstje maak van mijn to do-lijstjes :-). Soms is het echt ongelofelijk. Ik voel me er wel beter door om alles op te schrijven, zo is het uit mijn brein (of toch voor eventjes). Het probleem alleen bij mij is dat ik dan het gevoel heb dat ik nog dit MOET doen en dat ook nog MOET doen. Alles wordt gewoon een MOET-opdracht en sommige dingen zijn nu eenmaal dingen die je doet om te ontspannen of omdat je ervan geniet. Maar ik betrap mezelf erop dat ik die leuke dingen, zoals sporten of een lekkere maaltijd bereiden, zelfs ga zien als iets dat ik MOET doen. Het is gewoon niet leuk en ik weet het gewoon van mezelf. Ik plan ook soms zo veel dat ik wil doen op een dag, dat het gewoon niet mogelijk is om dit allemaal te verwezenlijken, zeker niet met 2 kleine kids. Ik raak dan zo over mijn toeren en probeer alles snel te doen, maar dat helpt gewoon niet, want dan brandt de soep aan en wat heb je daar dan aan. En het erge aan dit alles: ik weet het gewoon van mezelf, maar ik kan het toch niet stoppen en doe het telkens opnieuw. Dan denk ik bij mezelf: wat als ik straks weer moet gaan werken? Wat zal ik dan doen?
Ik wil gewoon hebben dat alles perfect is: een netjes gepoetst huis, lekker eten, nog eens wat koekjes bakken, ondertussen nog wat kleertjes maken, sporten... het is gewoon niet mogelijk. Het leven is niet perfect. En ik moet mezelf gewoon af en toe eventjes tot een halt roepen (of mijn vriend doet het voor mij) en weer even op adem komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten