Vandaag kregen we te horen dat de borstkanker die ooit mijn moeder klein probeerde te krijgen wel degelijk erfelijk is. Dit wil zeggen dat zowel mijn zus, ikzelf als mijn broer 50 % kans hebben dat wij ook drager zijn van het gen. Mijn zus werd deze morgen getest en weet over 6 weken meer. Ikzelf laat me over 6 weken testen en dan worden hét nog eens 6 spannende weken. Als we drager zijn van het gen hebben wij 60 tot 80% meer kans om borstkanker te ontwikkelen dan een gewoon mens en dat maakt het toch wel erg bangelijk.
Als ik dan denk aan mijntje kleine kids dan springen de tranen in mijn ogen. Wat als? Ik weet dat ik nog helemaal niets weet en dat ik dus zeker zo ver nog niet moet denken, maar soms spookt het toch door je hoofd. Als we echt drager zijn, bestaan er een aantal opties voor ons: niks doen en gewoon nauwgezet op controle gaan, baarmoeder en eierstokken wegnemen en dan kan je ook nog preventief de borsten laten wegnemen. Eierstokken en baarmoedér laten wegnemen, het klinkt niét aangenaam, maar daar kan ik nog mee leven, bovendien vermindert het risico enorm. De borsten wegnemen vind ik echt over the top scary. Ik denk niet dat ik het over mijn hart krijg om dat te doen, ze zijn echt belangrijk voor mij en voor manlief ( al weet ik zeker dat hij achter mijn beslissing zou staan). Mijn borsten hebben ervoor gezorgd en zorgen nu nog (want mijn klein mannetje is nog niet eens 3 maanden oud) voor dat ik mijn kindjes kan grootbrengen. Ze vervullen hun basisrol want dat is waarvoor ze in de eerste plaats dienen. En om daar dan afscheid van te nemen... Ik mag er niet aan denken. We moeten gewoon positief denken - en als er toch iéts is, we zijn er tenminste vroeg bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten